Mer liere Kölsch (ävver höösch)
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)
Et Booch Mer liere Kölsch (ävver höösch) es e Booch, dat dii Akademie för uns kölsche Sproch veröffentlich hät, met däm m'r Kölsch liire kann. Do sin 24 Lekzijoone dren, dii uß enem Dijalooch, ener Wööderles un enem paar Jrammatiküübunge beschton. Dii Wööder wääde selvsv'rschtändlich noo d'r Reejele vun d'r Akkademii jeschrevve, alsuu jit et em Booch vil "G", och wenn et Kölsche er kein hät (dat stimp jo nit, m'r säät jo "Zig"). Dii Dialooge em Booch sin jet Löstijes un hüüre sisch wii uß'em ääschte Levve aan. För e Beischpil jit et eine, wo en Frau eere Man aanlaach, weil hä kein Bloomeaade kent. Ußerdäm schänge die Fijoore jään, un bruche dobei ääsch kölsche Wöödscher wie "schtiive Lansenein" odder "Schwaadlappe". Et Booch jit et och em Audijo-Formaat, wo de Dialooge jeschproche wääde un et Alice Herrwegen diir dann dii Jrammatik v'rklöört.