Lėtsche (Rötsche)

Hee di Sigg_is_op Kölsch
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)

De Dijaläkte un wi mer t bochshtabbėerre kann
Dütsch :	⇒ glitschen
Dremmener Platt :	letsche̩, jletsche̩
Jömelejer Platt :	flutsche
Kölsch (Rheinische Dokumenta) :	letsche̩
Kölsch (Ripoarėsch Töhn) :	lėtsche
Kölsch (Wrede) :	letsche
Sönß (hölp met bem Ennzoteere!) :	litsche

Lėtsche, oddo och Jletsche, un su jët wi j ene Letsch donn, dat eß wat paßßeere kann, wann jët jlatt un lėtschesch eß, un do dröm onjewolld en Bewäjong küt, wat mer nit hät han welle, oddo woh mer nit met jeräschnet hatt, un och nomaal nit drop jevaß wohr.

Saach, do häss e Shtöck Sëijv en de Baade Bött, Do wells et jriife, ävver et jitsch Der uß de Häng un eß fott. Do jëijt Ëine uss em Huuß, un drußße es Ëijs un Schnii, do letsch dä uß, un sez sejj op dr Brezzel. Auwieh! En Kölle hatte se bes lang en et nüngkßeehne Johonndod erinn en koote Shtrohß, Op der Letsch, di jing fun der Trangkjaßß nohm Domhovv erop, neve dem Dom singe Wäß Pooz. Wann et naaß wohr, un em Winter wohr dadd en woohre Letschbahn.

Wam mer wëijß, dat jët joot flutsch un janß lëijsch un prima löüf, do säät mer och enß „looß letsche!“ för „looß jonn!“, winnischßdenß en Kölle. Lėtsche loohße kann dröm och sin, dat mer jäd affshpoolt, wat bekanntermooße joot fun der Hand jëijt, zem Bëijshpell enne Künnßler si Projamm op dr Büühn. Wann dat dann ävver et Puplikum dëijt, do bedügg edd et Jääjedëijl.