Keu

Hee di Sigg_is_op Kölsch
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)

Dat Wöötshe Keu küt uurshprönglish fun Keue.

Ävver et hätt domet nuur noch winnish ze donn. Mer kann sesh enß aanhüüre wij_t klingk, wat eijne säät, wänn_e do_beij am Keue eß. Na? Hadd_er nix foshtannde? Miir on_nit. Ish jleuven esu eß dat Wöötshe Keu entshande.

De Dijaläkte un wi mer t bochshtabbėerre kann
Dremmener Platt :	Köi
Kölsch (Ripoarėsch Töhn) :	Keu, Köi, Köj, Käu
Kölsch (Wrede) :	Käu
Kölsch (Wrede un Akademie jemesch) :	Käu
Rhinberkse Platt :	Kǫi, Kwaṣe̩l, Lal, Lale, kaude̩rwälsch, Quaak, Prǫǫt
Platt vann Willich un Ömjeäjend :	Bäbbelskall

Et säät eijne jät, ävver mer foshteijd_et nit. Eß ävver och övv_ejaal. Muß mer nit foshtonn, eß jo nuo Keu jewääse.

Esu hät keu dann och dä Senn krääje, dadd_et jet eß, wo de nix foseumpß, wänn de nit hen hüüoß. Tüppijje Polittiko Lall. Di künne jo vill Schwaade, un wänn de enß jenou drop hüüoß, do hann se nix jesaat, un schunn jaa nix wat de no nit jevoßß hättß. Alles Keu äävenß.