Wikipedia:Wat is et beßte Lemma?
Immer widder beim Neue Sigge Aanleeje frööch mer sich — wat iß dat beßte Lämma för die Sigk?
Nommaal häß De jo en jannze Ußßwaahl un kannß Der jet eruß_pekke. För die Anndere määt mer dann Wiggerleijdunge #redirect [[ … ]] wie et paßß.
He dum_mer e paa Aansishte sammele, wie mer uns för e Lëmma entsheijde künne, wat et beßß paßß beij uns.
Maxiihme
[der Quälltäx ändere]- Me dokementeere hee jeshproche Wööt, allso hüüre mer op de Lück, wi di der Muul schwaade.
- Name künne mer och esu schriive, wie mer et doh määt, fun wo se heä kumme.
- Bej Name, die ojjinaal nit met latteinische Boochstaven jeschrevve wääde oder wo't en Ömschriff jitt, künne mer der Klang, odder en Ömschreff nämme. Doh sullt mer och en Ömleijdong ennreschte, di jenou wi_j_et Ojjinaal jeschrevve es.
- Övvohoup: Ömleitunge för ander Aate ze schriive sen emmer joot!
Tüppish Froore
[der Quälltäx ändere]koot oder lang?
[der Quälltäx ändere]Et jeiht um esu Beijspill wie:
- ene Ammi iß ene Ammerrikaaner
(shtimmp nit würrklish. Ne Ammerrikaaner krißß De in de Bäkkerej un kannß De eßße, ne Ammi kannß zwa De och esse, ävver dann küßß De in de Bou!) Me dokementeere he en jeshprochene Shprooch, allso hüüre mer op de Lück. Ish weijß jo nit wie dat bei Eujj_esu eß, hee bej miir in der Jääjend schwaadt kein Sou vunn_enem „Ammerrikaaner“ — ußßer hä well dat Ding esse — doröm däät ish „Ammi“ nämme. Un säpßverstänntlijj_en Sigk: „Ammerrikaaner (Watt ėßß datt?)“ aanlääje un en: „• Minsch uß Ammerrika → [[Ammi]]“ do dren_dunn.
schlabberish oder akkuraat?
[der Quälltäx ändere]Och hee widde: Wie weed jekallt?
- „jesammt“ oder „jesammlt“ ? (e schlääch Beijspill — keij Lemma!)
- „Quietsch nit. Ha_sh_j_ööld“ oder „Hann ish jo jeöölt“ ? (schlääch Beijspill — keij Lemma!)
„-ung“ odder nit?
[der Quälltäx ändere]Dat Hochdeutsch hätt etlijje Wööt mit „-ung“ mieh wie mir. Mir vershtonn dat zwaa, ävver wer shprish schon jewöönlish Biampte_Deutsch? Sisher kam_mer „Die Opbewaarung“ inn uns Sprooch billde un et hätt sujaa ne Senn, dää eß eijnfach nuur der selve wie „Dat Opbewaare“. Et is besser, die Wööt för dat Lemma ze nemme, die un wie mer se würrklish säät.
Eijnzaal oder nit?
[der Quälltäx ändere]Nommaal weed dat Lemma in de Einzaal sinn. Wenn nüüdish künnt de Meerzaal en Wiggerleidung wääde. Ene jrooße Nuzzen han mir vun dä Eijnzaal jlijj_im eezte Sazz vunn jeedem Attikkel: „Dä Fleejepilz iß … “ verräät dem Lesser direkk et jrammatikaalische Jeschlääch vun däm Fleejepilz, „Ene Fleejpilz“ däät dat nit. Un mir mößße jo draan denke, wer hee liß, dä weijß öff jaa nix vun dämm Woot, wat hä noohloort.
Atikkelle odder nit?
[der Quälltäx ändere]Mer künnte „de Bläck Fööss“ odde nur „Bläck Fööss“ nämme. Wä et tippe moß, öm jät ze fenge, dä bedangk sesch, wann do emmer e „de“ doför enjejovve wääde moß, un föhlt sesch bedeent. Alsu dä Atikkell fott lohße, dä drääht kei Enfommazjuhn. Ävver en Wiggerleidung met Atikkel kam_mer maache, wam_mer well.
De Aat ze Shriive
[der Quälltäx ändere]Mer han jo zwëij Aanläß, ëij Lämma op fillorlëij Aate ze schrieve:
- De Dijaläkkte han ier ëijen Aate. So säät mer em Düsseldorfer Platt „make“, dä Kölsche säät „maache“ un „määt“, ävver mieh em Süüde ess_et „mäit“ un „mäet“.
- Dobëij ham_mer on_noch bëijm Sjpelling de ungershėdlijje Süßteeme.
Luuter Aate, ëijn Lemma ze schriive.
Su_lang unß de ßoffwäer nit bäßßo hillef, moß De Dish bëm Aanlääje för ëijne ëntshëijde, un för all di anndere Aate en WiggoLëijdung ennreshte.
Wat för_e Woot wääld mer nu uß för_et Lämma ze wääde?
- Mer kann sijj_aan enne Lingk hallde, dä ald do eß, ävver op këijn Sigk jëijt. Ne Ruude Lengk. Fängk mer do jäz aan ze schriive, hät_mer_et Lëmma fun sellver.
- Mer nännt dad_esu, wi mer_t sëllver am iiertße schriive däät.
- Mer kann och noh dä divärrse Schriif_Aate Söhke, un dann nimmp mo, wat mor_am miihste jefonge hätt.
Klammere henge draan
[der Quälltäx ändere]Hee kütt noch jet.
Dä Artikel iss noh koot. Äwwä eä könnt bald enz länger sinn, wenn do mithilfs.
Jlich aanpakke? Dann loß jonn!