Schmolz
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)
Dä Schmolz oo dat Schmölzje ess_ene Knubbel odder en Sippschaff. En Menge Minsche, di zosamme jehüüre. Se künnte meddeneejn verwandt sin, se künnte enn eijnem Huus wůnne, Frünnde sinn, enem Kääjelklup odder enem Fasteloovendsverein aanjehüüre. Ävver och Diere künne Schmölzjer bellde. Ene Schmolz Beije kann ëine janz schön bang maache, wam_mer nit drop jevaß es, un och Ratte un Müüß trädde öf en Schmölzjer op, odder jonn zesamme op Wanderschaff, selvs wam_mer_et nit süüht. Och bei de Flanze kam_mer dat beobachte. Wä kennt dat nit am Rand fum Jaade — do es entweeder ene Schmolz fun Maijlöksche udder jaa keij. Janz sellde, dat ens ein allëijn am blöhje es, un spääzdenß em Johr drop es dat dann och nit mieh allëijn. Wann öhnswoh ene Scheißhoufe eröm litt, do kütt tirëgg_ene janze Schwarrem Fleeje un freut sesch draan. Di föhle sesch em Schmölzje jeweß wohler.Mansch Minsche kumme oohne ier Schmölzje nit zerääsch, der eijne määt dit, der andere dat, un keine kann Alles, ävver mer kennt sesch, mer hellef sesch, un esu mëijßtert mer et Lääve jemëijnsam. Besönders wam_mer ene Enndrock maache well, un zëije, dat mer starrek es. De Foßballfäns uß de Södkurref, ene Knubbel Fetze, di_j_en de Shtroohß e beßje Rabbaz em maache sin, jenou wi ene Schmolz Löwe, udder e Ruudel Wöllef, udder ene Schwarrem Fesch, en Demmo, jede Famillėsch, all han se dat „Zosammehallde un jet jebacke krijje“ drop.
En enem Schmolz, do dunn sesch Ëijnzelne zesamme, un künne op ëijmol jet ärëishe, wat jede för sesch vellëijsh nit hen_kräät, un mer föhlt sesch och noch besser dobei, kritt zosamme extra Shpaß am Lääve, bovvedrop.