Kruffer

Wäer fill amm kruffe eß, dä nänndt mer enne Kruffer.

Su enne Minsch eß ärrm draan. Hä määt emmer do Puckel breejdt, off err et jäz däjt wäll em nigs annderes övverish blied odder wäll er ed sijj esu ußjesöögk hätdt, da s ejal. Dat kütt eejn wi d anndere füür, Kruffo jidd et su ne un su ne.

Enne ärme Kruffer wo dä Kääl fun dä Palmß Berta. Dä woo der janzen Daach dobeej, Bechta hee, un Bechta doo, un wi hätß Der et ann jään, wellß De su odder wellß De t andoß. Un dat Berta hädd sijj och bedeene loohße. Do kunnß mer dit, Do Kunnß mer dat, Ish bruch do noch, do künnß De doch. It hädd och jään medd em eröm jeshtrunnz, häd jeedem fozalldt wadd et doch fö ne joode Mann hät, un wat ä nidd all künnt! It däät en och jään enß foliine, Och weß Der, Minge Mann määt üsh dat flök. Äävenß enß en Wäshmaschin de Träb eraf odder de Winnter Räijfe opträkke. Dä Kruffer moot dat dann emmer - Joo, minge Mann määt at och met Linkß - o noch em Rubbedidupp fäädish wääde.

Ene anndere Aat Kruffer sin di Lück, di en däm Millshlaade op der Eck jewonnt hann. Di hatte keijn Wohhung krääje för all iier Pänz un esu hann di schliißlish dä Laade jenumme, dä ald en Zick leershtundt. Jelld hatten se jaa keijn. Do für ävver Plaz satt. Blooß wi di emmer am Ränne woore un wad se förr enne Brassel hatte, öm med äm Laade un all däm Jedööhns drömeröm fäädish ze wääde! Dä wo jo nit fö t wunne enjereshdt. Allso hatten se käijn Kösch, kej rishtish Bad för jet ze wäsche, un ovenß hann se Di woore och bloos am kruffe. Dobäj krääten se am Eng don nigs op de Räij.

Äijne fun de schlemmste Kruffer, di ish erlääf han woo enne Weet. Dat woo esu ne Pomaadije uß Böömisch Wienerwaldt, met Entefott om kobb un deckem Buchh, weß Der esu met: küüßß di Haandt, Hä Profässoor, un hoo wooß eejn Glüüg, da Sii uunß wido oinmool di Ääre geeben. Wenn de do de Düür non nit opp haz, da looch dä dren ad pladd op de Ääd esu enne Bückling häd dä für Der jemaad. Dä däät dish jaa nit känne, dat woo janns ejaal, hä däät Der henge un fürre erin kruffe, dat woo sho nit mie schön. Hä seuseldt isj aan, wi wenn e dreej Punk Kreide vum Ruudkäppshen singem Wollf jefräßße häd un medd ener Fläsh Oliven Ööl weeijsh nohjespöldt hädt. Boh nää wadde ne Schleijmbüggel, wadd enne Kruffer! Do häß de de Aaschbakke zesamme jekniffe en dä Weetschavv us Angß, wel De bang woohß, sönß jitsj er Der rinn.