Kneip

En Kneip es en Weetschaff, wo mer ze Drinke kritt, ävver nix jruß ze Esse. En Kneipe wod vill jerouch, ävver di Flöpperei es et Neuste verbodde. Wann en Weetschaff mieh met Esse ze dunn hät, wie mim Drenke, dann säät mer Restorang för se, un nit Kneip, ävver öf jenoh weiß mer et nit esu rääsch.

Domet mer se jot fingk, sin Kneipe jän op Ecke, un don domet och zo mieh Stroße op eimol jehüre, esu krijje se och mieh Jäß, weil die nit en en frembde Stroß jon müsse. Ene Jass es, wä en de Kneip kütt, öm sich do jet drinke ze jonn. Dä Weet stellt singe Jäß et Bier hen, un wat se söns bestelle. Wann dä Lade knubbels voll es, wie em Fasteleer, oder fröher noh de Kirch, dann hät dä Weet och ens ene Kellner odder en Kellnerin loufe. Künnt och ene Köbes sin.