Fisterenöll

Uß de Wikipedia

Fisterenöll is_ene_heijkele Aanjelejenheet. Ävver nur wenn de ooch eijn Vrouw ov Man häß.

Esu weed verzallt: Fisterenöll jeiht op dat französische « fils de nöel », wat op Huhdeutsch „Christkind“ heiß, zoröck. Maria kräten Jesus - dä jo dat „Kresskind“ eß - noh „unbefleckter Empfängniß“. Et eß desderwäje nit zo sage, wä dä Vatter vun däm Klein wor. Dät einer - miehschtens de Eldere - zo enem Frauminsch sage: "Fang mer (mit däm) bloß keine Fisterenöll aan.", su hatten se Sorsch, dat Ihr Döchtersche ohne et ze welle schwanger wäde künnt - schlemmstens ohne dat mer ene Vatter für dä kleine Weckelditz finge künnt.

Wi jewööhnlesch säät mer och „minge Fisternöll“ för ene Minsch, med dämm mer e Fisternöllsche am Loufe hät.

De Dijaläkte un wi mer t bochshtabbėerre kann
Kölsch (Rheinische Dokumenta) :  Fisternöl
Kölsch (Ripoarėsch Töhn) :  Fisternöll
Kölsch (Wrede) :  Fisternöll
Kölsch (Wrede un Akademie jemesch) :  Fisternöll
Krieevelsch (Shprooch) :  Fisternöllche
Sönß (hölp met bem Ennzoteere!) :  Fisterenöll