Homehr
Der Homehr wohr ene Deeschter un Schrihver em ahle Jrihscheland un jelld bes hük als däh klaßesche Deeschter vum Ohvendland. Hä hät de Illijaß jeschrevve. Mer weijß nidd esu rääsch, wann un woh hä jebohre un jeschturrve es. Et künnt öm 850 vör Chreßtoss eröm jewähse sin, ävver och 400 Johr dervöhr, wann hä övverhoup jelääf hät. En däm Vall jleuve de Weßeschaffler hük, dat hä zwesche 850 un 750 vör Chreaßtos jelääf han mööt.
Hä wohd Ὅμηρος jeschrevve. Mer Kölsche donn de Betohnong ob de läzde Sellbe en singen Nahme, ävver dat han sing Zigjenoße wall iehrter nit jedonn. Hügg op Neujrihschesch schrihve un schpräsche sen Όμηρος. Övversaz hihs et eijentlesch ens „Jatte“ uder „Jeisel“. Weijl hä blend jewähse sin sull, han se en de Antihke och jesaat, dat singe Nahme „dä nix süht“ bedügge deiht.
Dohmohls woodten emm noch mih Wärke nohjesaat, wi de Oyßeh un de Homehresche Hümmne.