Menutt

Hee di Sigg_is_op Kölsch
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)

1 Menutt

En Menutt eß en Zigk. Di_ß_jenou_esu lang, wi_do Sekunde_Zëijor op do Ur bruch öm ëijmool janns_erömm_ze_loufe.

För enne Minsch kann dat ald reshtėsh lang sinn, ävvo och jantß koot. Dat küdd_op de mommënntane Fofaßong drob_aan.

En Menutt weed ennjedëijld_en säxsh Sekůnnde, un säxėsh Menutte jelld_alls_en Shtund. Enne Daach häd_em Schnett 1440 Menutte — jenou jenumme sen_et 1440.00001667 en de läzde 1000 Johr, wa_sch_mesch nit fodon.

Dat Woot un och de Menutt han unß de Römer aan do Rhing jebraat. Jenou faßjelaat, wi lang dann en Menutt sinn sull, un och dafö jesorresh, dat övver der Daach alle Menutte ejal lang senn, hät mo ävver eez lang noh_däm et këij Römisch Rëijsh mieh joov.

De Dijaläkte un wi mer t bochshtabbėerre kann
Dütsch :	⇒ Minute
Kölsch (Ripoarėsch Töhn) :	Menutt
Nederlands :	⇒ Minuut
Rhinberkse Platt :	Me̩nüt