Aijelstein

Hee di Sigg_is_op Kölsch
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)

Em Shtavehoff Deutsch: Im Stavenhof) —
Dä Blek eß_fum Jereonswall, henge qweer leuf der Eijeshteijn, un dem Dom sing Shpezze sėn och ze sinn

Dä Aijelstain oddo Ëijelstëijn (offizjäll op Deutsch Eigelstein)

• ess_en Shtrohß en Kölle
• un dat Veedel dröm_röm,
• un di Poods_an der irem Ëngk →  Ëijelshtëijnßpooz.

Di Shtrohß litt hük zwesche em wääßlijje Ëngk fum Houpbaanhoff, oddo Zint Urrsella, un de Ëijelshtëijnßpooz. Se eß ëijn fun de ählßte kölsche Shtrohße, do sinn ald de ahle Römer drövver noh Nüüß jetalləp, un zerröck, wobëij_se dann ier Shtadtmoere ald tiräk füer sesch soohche.

De Shtrohß

En de römesche Zigk looch der Aijelstain ußerhalləf fun de Shtadt un woh de Heershtroohß noh_m Norde fum Rhingland beß aan_et Meer. De Römer hatte do en Süül med ennem römesche Legions_Oodler shtonn, di bleev beß lang noh 1200 do aam Plaz. Fun däm Stëijn med däm aquila, wi_mer op Lattëijn fö_dä Oodler säät, küdd_och dä Name Ëijelshtëijn her.

Em Meddelalldo woohte de nöüje Shtadtmoere jebout, di beß 1881 shtundte, un doh woh dä eygelsten oddo Eigylstein dann jraad zwesche dä ahle un dä neuje Moore. Em drüxeente Johondot hees_et dann alld eigelstein un och egelstein. En dä Zick loche drömröm wall en de Houpsaach noch de kölsche Boore ier Felldere. Em feezeente Johondot däät mer eygilsteyn schriive un em sëxeente Johondot am Igelstein. Aegidius Gelenius häd_em sibbezeente Johondot op Lattëijnėsh platea aquilina' jenanndt. Am 1. Januar 1813 kohme dann dem Napoleon sing Lügg_un hann_en en de Rue de l'Aigile, op kölsch, de Oodler_Shtroohß, ömjedeuf; koot fü_em Johresbejėnn fun 1871 woh domet alld widdo Schloß, un et wohr widdo do Eijelstein. Do moß di Jäjend schonn deesh foll med Hüüso jeshtannde sinn.

Hügg_eß dä Ëijelshtëijn_en zėmmlesch schmale Shtroohß. Der Fokeer eß fott op de nöüje „Turiner Shtrohß“ jenannte Affschned fun_de jruuße Nord-Süd-Fahrt.