Antike greechische Münze
(mieh kölsche Sigge)
un geschrevve en de Schrievwies vun de Kölsch-Akademie
(mieh Sigge en de Schrievwies vun de Kölsch-Akademie)
De eeschte antike greechische Münze woodte vun de Lyder em Weste vun de hüggige Türkei unger däm Künning Alyattes II., däm Papp vum Krösus, geschloge. Manche Numismatiker han de Meinung, dat de eeschte Münze ald zwesche 650 und öm 620 vüür Chress unger enem vun de Vörgänger vum Alyattes gemaht woode sin, ävver dat es nit secher.
De eetste Münze vun de Lyder wore Klumpe us Elektron, in die se dat Siegel vum Künning reingehaue hatte. De eeschte Bilder op Münze kome öm 620 vür Chress op. Dann kome Münze us Gold en ungerschiedliche Größe un Geweeche, wo se dat Portrait vum Künning engeschloge hatte. De letzte Künning vun Lydie wor dä Krösus, un dat singe Münze us Gold wore hät zo singem Rof vun unvörstellbare Richdum beigedrage.
De eeschte Selvermünze woodte öm 550 vür Chress en Kleinasie un op de Insel Ägina gemaht. De Insel litt zemlich 25 Kilometere südwesslich vun Athen. De Münze en Kleinasie hatte Protome vun Löwe un Stiere avgebeldt. Protome wore Figure, miestens an Krög, Pött oder Baute, vun de Vodderdeil vun Diere oder Minsche. Op Ägina hatte Belder vun komplette Meeresscheldkröte dorop. Koote Zigg späder mahte och de Städte Athen un Korinth Münze.
För ene lange zigg wore de Münze us Ägina („Scheldkröte“), Korinth („Fölle“) un Athen („Üüle“) de wichtigst Geld em fröhe Greecheland. Och en de greechische Kolonie han se Münze geprägt. De Kolonie Syrakus op Sizilie hatt de beste Münzkultur usserhalv von Greecheland. Bes öm 400 vür Chress hatte all greechische Staate dat Tuusche avgeschaff un sich Münze zogelaat. Am Aanfang hatte se in Greecheland ville ungerschiedliche Münze, ävver met de Zigg hät sich de 17 Gramm schwere Tetradrachmon durchgesetz. Vun däm gov et große Stöck vun 10 oder 20 Tetradrachme, ävver och Brochdeil (Stater, Drachmon, Diobolos, Trihemiobolos, Obolus, Hemiobolos un Tetartemorion). Dä Obulus wor ene zemlich stuppe Münz un dat mer hückzodag och im Deutsche Obulus vür "kleine Zoschuss" säht hätt mie met de Penninge em Klingelbüggel ze dunn.
Bes öm 400 vür Chress woodte de Münzbelder allemol besser, ävver off hatte se wegen de einfache Machaat met Hammer un Amboß unvollständige Belder und usgefranste Ränder. De meeschte Belder wore vun Gödder un hillige Diere. Eets noh de Häärschaff vun Alexander dä Große woodte Portraits vun Künninge un Fööschte avgebeld.
De kleinere Selvermünze woodte am Eng durch Münze us Bronß ersetz. Die hatte jetz Belder vun Städte, Gödder un Fabeldiere oder Künsler un geliehrte Lück dorop. Als de Römer de Häärschaff övver Greecheland aangetrodde han, verbodde se Münze us Selver. Nur noch Koffer un Bronß wore vör de Greeche zolässig, un Münze us Selver durfte nur de Römer selvs maache.
Böcher (all op Deutsch)
[Ändere · der Quälltäx ändere]- Peter Franz Mittag: Griechische Numismatik. Eine Einführung. Verlag Antike, Heidelberg 2016, ISBN 978-3-938032-85-5.
- Maria Radnoti-Alföldi: Antike Numismatik. Teil 1: Theorie und Praxis (= Kulturgeschichte der Antiken Welt. Bd. 2). Philipp von Zabern, Mainz 1978, ISBN 3-8053-0230-4.
- Maria Radnoti-Alföldi: Antike Numismatik. Teil 2: Bibliographie (= Kulturgeschichte der Antiken Welt. Bd. 3). Philipp von Zabern, Mainz 1978, ISBN 3-8053-0335-1.
- Eva und Wolfgang Szaivert, David R. Sear: Griechischer Münzkatalog, Battenberg Verlag München 1980, Band 1 (Europa) ISBN 3-87045-182-3 un Battenberg 1983, Band 2 (Asien und Afrika) ISBN 3-87045-187-4
Websigge
[Ändere · der Quälltäx ändere]
(op Änglisch)