Menexenos

Uß de Wikipedia

Der Menexenos wohr einer vun dä drei Sönn vum Sokrates un em Xanthipp. Hä heeß op Jrihschesch Μενέξενоς, un dat wood [ˌməˈnɛksənəs] (IPA) ußjeschproche. Hä hät zwaij Bröhder jehatt, der Lamprokles un der Sophroniskos.

Der Menexenos darf mer net verwähßelle met dä Fijuhr mem sällve Nahme uß däm Plahton singe Dijalohre Menexenos un Lysis.

Dem Sokrates singe Sönn Menexenos un Sophroniskos wohre noch Pänz als ehre Vatter vör et Jereesch kohm un dann ömjebraat wood - jenoujenumme, sesch pä Jereeschßbeschloß sällver ömbränge moot.[1] Eine dovun wohr norr_esu klein, dadd_en de Motter em Ärm heeld.[2] Em ahle Jrihscheland hatte se en Tradizjuhn, der eezte Sonn nohm Besetfa ze nänne, esu wohr der Menexenos wascheijnlesch der jöngste vun dä drei. 

Wam_mer em Aristoteles jläuve well, han sijj em Sokrates sing Nohfahre all als onwascheinlesch Blötschköppejj erus jeschtallt..[3]

Qwälle un Aanmärkonge[Ändere · der Quälltäx ändere]

  1. Plahto: „Äntscholdejong“ 34d, Phaedo 116b.
  2. Plahto: Phaedo, 60a.
  3. Aristotles.