Kävels

Kävels es dat Platt vun Käävelaer zwesche däm ungere Rhing un de Maaß aan de Niers jelääje un als Wallfaahtßoot en de Wält bikannt.

Beispöll för Kävels Platt

Et Heimatleed

Dat kävelsche Heimatleed Wor hör ek t’hüß? wood jeschreve vum Theodor Bergmann, dä aam 29. Dezember 1868 jeboore woodt, un aam 17. Mai 1948 widder vun uns jejange es.

Wor hör ek t’hüß?

I.
Wor hör ek t'hüß? - kent gej min Land?
Gän Baerge schnejbelaeje,
Gän driewend Waater träkt en Band
Voerbej an groote Staeje:
Dor, wo de Nirs doer't Flackland geht,
Wor in den Baend et Maisüt steht,
On wor de Keckfoars quakt in't Lüß,
|: Dor hör ek t'hüß. :|

II.
Wor op de Hej de Loewrek sengt,
Den Haas sprengt doer de Schmeele,
Wor ons de ricke Sägen brengt
De Aerbejshand voll Schweele,
Wor in et Koarn de Klappros drömt,
Van Fäld on Weije rond ömsömt,
So frindlek röst et Burenhüß,
|: Dor hör ek t'hüß. :|

III.
Wor gärn de Lüj en oapen Hand,
in Not de Noaber reike,
Voer Gott on Kerk on Vaderland
Noch faas ston, as de Eike,
Wor män'ge Drömer, män'ge Sock,
So gut es, as den aandern ok,
Wor sälde Strit on groot Gedrüß,
|: Dor hör ek t'hüß. :|

IV.
Pries gej ow Land mar allemoal,
In Nord, Ost, Süd on Weste,
Ok män'ge groote Noet es hoel -
Min Laendche es et beste!
Hier stond min Wieg, hier lüjt mej ok,
So Gott well, eins de Dojeklok
Dann schrieft mej op et steene Krüß:
|: Hier hört haen t'hüß! :|

Ussem Bööscherschaaf

• Herbert Cürvers: „Kevelaerer Mundart-Wörterbuch - Kävels von A bis Z“, em Verlag Butzon & Bercker, 1983 eruß jekumme.